a było tak pięknie...

Cześć przyjacielu!!

Przeżyłam kilka pięknych tygodni, może miesięcy, straciłam rachubę. Zresztą wydawało mi się że to trwało tak długo, jakby całe życie... Było piękne. Byłam szczęśliwa, zakochana, unosiłam się w chmurach... Ale kazałam mu odejść. Sorki, pewnych rzeczy się nie przeskoczy i schodząc z chmur na ziemie widziałam to wyraźnie, chociaz z całej siły zamykałam oczy żeby nie widzieć. Znów jestem sama, obijam się po świecie. Teraz już wiem, że nigdy z nikim nie będę, nie chcę przeżywać tego więcej. Będę przez jakiś czas płakać nocami, będzie mi źle. Trudno, chyba nie dane mi jest mieć kogoś obok... :( w końcu dojdę do siebie, albo nie, nie dbam w tej chwili o to, jestem zbyt nieszczęśliwa żeby myśleć. Nie rozbiję głową muru nie przeskoczę Mount Everestu. Już zabrakło łez, zabrakło sił, zabrakło wszystkiego, został tylko ból i żal... A było tak pięknie, piękne słowa, obietnice... Oni pięknie mówić potrafią

Serce może pęknąć, ale i tak bije dalej

Kupiłam masę prochów uspokajających, będę odpływać w chemiczny spokój, chociaż to...

żegnaj na razie

K